Sylwia Chutnik, Magda Fertacz, Małgorzata Sikorska-Miszczuk Deszcz nagród, festiwale w Polsce i za granicą, gorące dyskusje, kontrowersje. Jedno z największych wydarzeń artystycznych ostatnich lat w polskim teatrze. Szaleńcza groteska, rozpięta pomiędzy historią a współczesnością. Skrajnie niepoprawna politycznie, obrazoburcza aż do śmieszności wizja Polski, nad którą wciąż wisi cień II wojny światowej. Teatr, który zapiera dech. Jolanta Kowalska, Teatr: Przedstawienie rozsadza punkowa energia buntu. Prowokacyjnym gestom, wzywającym do rewizji kodu genetycznego polskości, uformowanego przez krwawe powstania i kompleksy niewoli, towarzyszy tu lista zażaleń i pretensji pod adresem rodaków, wciąż skłonnych traktować los jako fatum, usprawiedliwiające...

Zabieramy Państwa w podróż do roku 1933. W prowincjonalnym mieście Liegnitz działa wówczas teatrzyk wodewilowy „Pałac Walhalla”. Działa z trudem, bo repertuar trąci myszką, publiczność nie dopisuje, a w kasie pustki. Pewnego dnia w tym podupadającym przybytku pojawiają się – zupełnie niespodziewanie – gwiazdy berlińskiego kabaretu, co jest jak wybuch wulkanu. W gąszczu ambicji, pretensji i zaszłości zaczynają się dziać rzeczy tajemnicze i niepokojące. Na dodatek codzienność staje się coraz bardziej mroczna – do drzwi puka rosnąca w siłę hitlerowska rewolucja... W upiornie śmiesznym, a chwilami dotkliwie przerażającym, granym z przytupem, że aż iskry lecą musicalu Łukasza Czuja [...] władza chce zamykać teatr, świat brunatnieje, rzekomi przyjaciele...

Zabieramy Państwa w podróż do roku 1933. W prowincjonalnym mieście Liegnitz działa wówczas teatrzyk wodewilowy „Pałac Walhalla”. Działa z trudem, bo repertuar trąci myszką, publiczność nie dopisuje, a w kasie pustki. Pewnego dnia w tym podupadającym przybytku pojawiają się – zupełnie niespodziewanie – gwiazdy berlińskiego kabaretu, co jest jak wybuch wulkanu. W gąszczu ambicji, pretensji i zaszłości zaczynają się dziać rzeczy tajemnicze i niepokojące. Na dodatek codzienność staje się coraz bardziej mroczna – do drzwi puka rosnąca w siłę hitlerowska rewolucja... W upiornie śmiesznym, a chwilami dotkliwie przerażającym, granym z przytupem, że aż iskry lecą musicalu Łukasza Czuja [...] władza chce zamykać teatr, świat brunatnieje, rzekomi przyjaciele...

Sztuka Tadeusza Różewicza otwiera nową epokę w polskim teatrze, przynosząc dokonania ówczesnej zachodniej awangardy – Becketta i Ionesco, a zarazem nadając im polski charakter, w którym dziedzictwo romantyzmu łączy się z wojenną traumą. Scena przedstawia „pokój, przez który przechodzi ulica”. W środku sceny tkwi łóżko, na nim Bohater. Wokół niego płynie rzeczywistość: historia wielka i indywidualna, wspomnienia i bieżące dylematy, rodzinne uwikłania i wyzwania dziejowe, spotkania z żywymi i umarłymi. Dziś równie dobrze jak kiedyś rozumiemy jego zagubienie i bezsilność wobec nurtu, którym płynie świat. W inscenizacji reżyser zamierza zadać pytanie, czy można być bohaterem dziś, w „niebohaterskich czasach” i co to właściwie dla nas oznacza, skoro...

Sztuka Tadeusza Różewicza otwiera nową epokę w polskim teatrze, przynosząc dokonania ówczesnej zachodniej awangardy – Becketta i Ionesco, a zarazem nadając im polski charakter, w którym dziedzictwo romantyzmu łączy się z wojenną traumą. Scena przedstawia „pokój, przez który przechodzi ulica”. W środku sceny tkwi łóżko, na nim Bohater. Wokół niego płynie rzeczywistość: historia wielka i indywidualna, wspomnienia i bieżące dylematy, rodzinne uwikłania i wyzwania dziejowe, spotkania z żywymi i umarłymi. Dziś równie dobrze jak kiedyś rozumiemy jego zagubienie i bezsilność wobec nurtu, którym płynie świat. W inscenizacji reżyser zamierza zadać pytanie, czy można być bohaterem dziś, w „niebohaterskich czasach” i co to właściwie dla nas oznacza, skoro...

Sztuka Tadeusza Różewicza otwiera nową epokę w polskim teatrze, przynosząc dokonania ówczesnej zachodniej awangardy – Becketta i Ionesco, a zarazem nadając im polski charakter, w którym dziedzictwo romantyzmu łączy się z wojenną traumą. Scena przedstawia „pokój, przez który przechodzi ulica”. W środku sceny tkwi łóżko, na nim Bohater. Wokół niego płynie rzeczywistość: historia wielka i indywidualna, wspomnienia i bieżące dylematy, rodzinne uwikłania i wyzwania dziejowe, spotkania z żywymi i umarłymi. Dziś równie dobrze jak kiedyś rozumiemy jego zagubienie i bezsilność wobec nurtu, którym płynie świat. W inscenizacji reżyser zamierza zadać pytanie, czy można być bohaterem dziś, w „niebohaterskich czasach” i co to właściwie dla nas oznacza, skoro...

Laureat nagrody głównej tegorocznego Festiwalu Arcydzieł! Artur Pałyga, stworzył na kanwie powieści Żeromskiego historię, która w równym stopniu nawiązuje do oryginału i do współczesności. Pytania sformułowane ponad sto lat temu przez wielkiego pisarza nie tracą aktualności. Co jest tytułowym grzechem głównej bohaterki? Czy Ewa zostaje „wypędzona z raju” z powodu zakochania się w niewłaściwym człowieku, dlatego że pozwala sobie na spełnienie erotyczne czy może dlatego, że dopuszcza się morderstwa? A może podstawowym błędem i winą młodej kobiety jest to, że całe jej życie koncentruje się wokół kochanka? Czy istnieje coś takiego jak zakazana miłość? Jak powieść Żeromskiego odbija się we współczesności? Czy słowo „grzech” ma dziś jeszcze w ogóle...

Laureat nagrody głównej tegorocznego Festiwalu Arcydzieł! Artur Pałyga, stworzył na kanwie powieści Żeromskiego historię, która w równym stopniu nawiązuje do oryginału i do współczesności. Pytania sformułowane ponad sto lat temu przez wielkiego pisarza nie tracą aktualności. Co jest tytułowym grzechem głównej bohaterki? Czy Ewa zostaje „wypędzona z raju” z powodu zakochania się w niewłaściwym człowieku, dlatego że pozwala sobie na spełnienie erotyczne czy może dlatego, że dopuszcza się morderstwa? A może podstawowym błędem i winą młodej kobiety jest to, że całe jej życie koncentruje się wokół kochanka? Czy istnieje coś takiego jak zakazana miłość? Jak powieść Żeromskiego odbija się we współczesności? Czy słowo „grzech” ma dziś jeszcze w ogóle...